Велика Британија најави сериозни промени во својата политика за баратели на азил, инспирирани од строгиот дански модел кој долго време предизвикува контроверзии во Европа. Новите мерки се насочени кон барателите на азил кои можат да работат, но избираат да не работат, како и кон оние кои го кршат законот, со цел поддршката финансирана од даночните обврзници да се насочи кон оние кои активно придонесуваат за економијата и локалните заедници.
Министерството за внатрешни работи, предводено од Шабана Махмуд, соопшти дека законската обврска за обезбедување поддршка, вклучувајќи сместување и неделни надоместоци, ќе биде укината за дел од барателите на азил. Ова значи дека само оние кои се подготвени да се интегрираат и да придонесуваат за општеството ќе добиваат помош.
Анкетите покажуваат дека имиграцијата е една од главните грижи на британските гласачи, дури и пред економските предизвици. Во текот на годинава, околу 109.300 луѓе побарале азил во Велика Британија, што претставува зголемување од 17% во однос на претходната година, а 6% над рекордниот врв од 2002 година.
Британската влада се повикува на примери од Данска и други европски земји, каде што статусот на бегалец е привремен, поддршката е условна, а интеграцијата е клучен дел од процесот. Во моментов, Велика Британија им дава азил на оние кои можат да докажат дека се изложени на ризик од прогон, со траење на статусот од пет години, по што можат да аплицираат за постојан престој доколку ги исполнуваат критериумите.
Данска, пак, е позната по својата долгорочна строга политика, која значително ја намалила бројката на барања за азил и обезбедила отстранување на 95% од одбиените апликанти, покажувајќи колку е ефективен, но и контроверзен овој пристап.
