На 1 декември 2019 година, во кинескиот град Вухан започна нешто што тогаш изгледаше како уште една необична медицинска појава. Маж кој почувствувал нагло влошување на здравствената состојба подоцна ќе стане првиот познат пациент заразен со новиот коронавирус – вирус кој за само неколку месеци ја стави целата планета во состојба на невидена криза.
Во првите денови, лекарите се соочија со мистериозни случаи на воспаление на белите дробови, за кои постоеше сомнеж дека се поврзани со локалниот пазар на морска храна и животни. Тоа беше моментот кога започна алармот – тивок, но пресуден. До крајот на декември, здравствените власти веќе пријавуваа сѐ поголем број заболени, а информациите кои стигнуваа го покажуваа она што подоцна ќе го разбере целиот свет: се појави нов вирус со огромен потенцијал за ширење.
Во јануари 2020 година, инфекцијата веќе ја надмина границата на Кина. Луѓе кои патувале од Вухан почнаа да пријавуваат симптоми во различни земји, а епидемиолозите сфатија дека станува збор за глобална закана. На 11 март 2020 година, Светската здравствена организација официјално прогласи пандемија – датум кој влезе во историјата како почеток на еден од најпредизвикувачките периоди за човештвото.
Следеа месеци исполнети со карантини, затворања, ограничувања на движење и бесконечни извештаи за нови случаи. Болниците низ целиот свет работеа на раб на издржливост, економиите се успорија, а секојдневието на луѓето драматично се трансформира. Работата од дома, онлајн наставата, социјалната дистанца, стравот од зараза – сето тоа стана дел од новата реалност.
Бројките растеа со неверојатна брзина. Од неколку десетици заболени, светот премина на милиони случаи, а зад тие бројки стоеја човечки животи, семејства, судбини и загуби кои оставија длабоки траги. Иако официјалните статистики се огромни, експертите често потсетуваа дека реалните бројки се уште поголеми, бидејќи дел од инфекциите никогаш не биле регистрирани.
Но пандемјата не ја промени само медицината – таа предизвика промени во образовните системи, во начинот на комуникација, во менталното здравје, во економијата и во нашите приоритети. Го покажа колку светот е поврзан и колку е кревка глобалната рамнотежа. Истовремено, го откри и најдоброто во човештвото: солидарност, брзи научни откритија, создавање вакцини во рекордни рокови, меѓународна соработка и огромна желба за живот.
Денес, шест години по првиот познат случај, светот сѐ уште ги чувствува последиците, но и продолжува да учи. Пандемијата остави белег, но и донесе важни лекции – дека треба да се инвестира во здравството, дека научните системи се столб на модерното општeство, дека заедничката борба е единствениот вистински пат кога човештвото се соочува со глобална опасност.
Светот се промени засекогаш – и токму затоа, сеќавањето на првиот случај не е само датум од минатото, туку потсетник на целата борба што следеше.
