Норилск, град сместен длабоко во северен Сибир, е едно од најсуровите и најизолираните места на Земјата. Иако изгледа како точка изгубена во белината на тундрата, овој град е дом на околу 180.000 луѓе кои живеат под екстремни услови.
Основан во 1930-тите како советски рударски центар, изграден со труд на затвореници од Гулагот, Норилск и денес зависи од рударството на бакар, никел и паладиум. Но, оваа економска активност има висока цена – градот е меѓу најзагадените во светот, со воздух полн со сулфур диоксид и тешки метали.
Животот таму е вистински тест за издржливост. Девет месеци во годината владее зима, температурите паѓаат и до -50°C, а сонцето не се појавува цели 45 дена во периодот на „поларната ноќ“. Во тој мрак, многу жители се соочуваат со депресија, несоница и таканаречениот „поларен синдром“.
Децата во училиштата добиваат терапија со ултравиолетова светлина за да го надоместат недостатокот на витамин Д, а летото трае само два месеца – со максимум 15°C и ројови комарци кои не дозволуваат мирен одмор.
И покрај сè, жителите не заминуваат. Индустријата нуди стабилна работа, а пат до другите градови речиси и да нема – Норилск е изолиран, достапен само по воздух или по река во краткиот летен период.
Секој краток момент на светлина и топлина им дава сила да издржат уште една долга зима. Норилск е место каде што природата, историјата и човековата волја за опстанок се судираат – и го претвораат секој ден во борба за живот.
