Светите Тирс и Левкиј живееле во Кесарија Витиниска како чесни и христијански посветени граѓани – Тирс крстен, а Левкиј огласен христијанин. Калиник, пак, бил идолски жрец.
Кога наследникот на царот Декиј, Кумврикиј, започнал со беспоштедни гонења на христијаните, храбриот Левкиј се спротивставил пред судијата и го разобличил за злосторствата. Судот, разгневен, веднаш го мачел и на крајот го погубил со меч. Левкиј ја прифатил смртта со радост, како на свадба.
Видувајќи ја смртта на Левкиј, Тирс се распалил со божествена ревност и истапил пред судијата да го разобличи за неверието во вистинскиот Бог. Беше биен и фрлен во затвор, но невидливата Божја сила го исцели и го изведе надвор. По ова, Тирс се упати кај епископот Кесариски Филеј и прими Крштение.
Повторно го фатија и го мачеа, но Тирс ги поднесуваше страдањата трпеливо. Со неговата молитва паднаа многубројни идоли, а идолскиот жрец Калиник, гледајќи ја Божјата сила, се обрати во Христовата вера.
И Тирс и Калиник беа осудени на смрт. Калиник го погубија со меч, а Тирс го ставија во дрвен сандак за да го стружат со пила. Но, Божјата сила го заштити: пилата не можеше да го пробие дрвото. Тогаш Тирс излезе од ковчегот, Му се помоли на Бога и мирно Му го предаде својот дух.
На крајот на 4 век, кесарот Флавиј во Цариград изгради црква за светиот Тирс, каде што беа положени неговите мошти. Светителот ѝ се јави во видение на царицата Пулхерија и ѝ препорача да ги закопа моштите на Четириесетте маченици до неговите.
