Во манастирите низ Македонија живеат православни монаси за кои јавноста знае многу малку, а нивниот живот е далеку од романтизираниот имиџ. Тие се социјално невидливи, без плата, без пензиско осигурување и без редовна здравствена заштита.
Многумина се заведени како невработени и немаат никаква финансиска сигурност. За да преживеат, зависат од донации, приходи од продажба на мед, икони или други црковни активности, но тоа ретко е доволно.
За разлика од свештениците, кои имаат регулиран пензиски и здравствен статус, монасите се во „сива зона“ и нивниот статус не е јасно дефиниран ниту од државата, ниту од црквата.
Правните експерти предупредуваат дека оваа недефинираност ги става монасите во ризик од социјална исклученост, и апелираат државата и МПЦ да најдат соодветно решение.
И покрај нивната тишина и смиреност, потребно е да се обрне внимание на нивниот статус, за да не се претворат во луѓе кои живеат „за нешто од ништо“ на маргините на општеството.
