Филип Иванов, поранешен директор на Управата за животна средина и експерт за управување со отпад, алармира дека депонијата Вардариште мора итно да се изолира за да се спречи експлозија. Тој објаснува дека влегувањето на вода и кислород во отпадот предизвикува создавање на метан и џебови што можат да резултираат со несреќа. Иванов предлага поставување систем за собирање и третман на исцедокот, како и изградба на фотоволтаична централа врз „телото“ на депонијата, при што приходите би служеле за одржување и третман на отпадните води.
Експертот предупредува дека грижата за Вардариште треба да трае 30 години по затворањето. Според него, од 2005 до денес се одлагале огромни количини отпад, а сегашните политички активности и изјави на кандидатите за градоначалници се дилетантски и не се базираат на реален план или буџет. Иванов потсетува на студијата од 2014 година која предвидувала дека со околу 7 милиони евра може да се стабилизира депонијата и да се претвори во парк, но ништо не било реализирано.
Во моментов, Вардариште се користи како дива депонија и место за палење отпад, што го прави отпадот поопасен и поразновиден. Жителите на општините Гази Баба и Аеродром секојдневно се изложени на чад и смрдеа, а здравјето на граѓаните е загрозено, со потенцијални долгорочни ефекти како деменција предизвикана од ситни ПМ-2,5 честички во воздухот. Научниците од Универзитетот „Џонс Хопкинс“ истакнуваат дека овие честички можат да навлезат длабоко во белите дробови и мозокот, зголемувајќи го ризикот од невродегенеративни болести. Намалувањето на емисиите и подоброто управување со отпад и индустријата би можеле значително да го намалат ризикот за здравјето.
