Македонија крие дрвја што ја надминуваат обичната природа – живи сведоци на историјата, културата и духот на народот. Најстарото дрво во земјата, охридскиот чинар, е стар повеќе од 1.100 години и, според преданијата, го засадил Свети Климент Охридски. Тој не е само дрво – тој е симбол на градот, културна точка што ги спојува легендите и секојдневието на Охрид.
Но Македонија има уште еден прочуен чинар – скопскиот чинар во дворот на „Исабеговата џамија“, стар околу 550 години. Тој е втор на листата на најстарите дрвја во земјата и е заштитен како споменик на природата, стражар што ја чува меморијата на Скопје од османлиски времиња до денес.
Охридскиот чинар, стар повеќе од еден милениум, е како стар мудрец – тивок, но присутен, кој со своето постоење потсетува дека времето може да минува, но корените остануваат. Под неговата сенка се одвивале средби, разговори и легенди, а денес е место каде се среќаваат генерации и туристи.
Скопскиот чинар, пак, е урбан симбол со величествена појава – неговата височина и обем на стеблото го прават вистински зелен монумент во срцето на градот. Како стражар на градот, тој потсетува дека и во урбаната средина природата има моќ и достоинство.
Овие два чинара не се само дрвја – тие се симболи на македонската долговечност, мостови меѓу минатото и иднината, стражари на времето и живи метафори за народ што опстојува низ векови. Во сенката на овие чинара, Македонија ја чита својата историја и ја чува културната и духовната вредност на своите корени.
Охридскиот чинар – најголемо и најстаро дрво во Македонија, прогласено за споменик на природата. Скопскиот чинар – културен симбол што ја поврзува историјата на градот со денешниот живот и се смета за втор најстар во земјата.
Овие чинара се повеќе од дрвја – тие се вечни сведоци на македонската култура и духовност, кои секој што ќе ги види не може да ги заборави.
