Кога станувало збор за интервјуа во „Епл“, Стив Џобс имал сосема поинаков пристап од вообичаениот. Наместо класични прашања за слабости, петгодишни планови или подготвени одговори, тој често ги изненадувал кандидатите со „пивски тест“ – неформално излегување на пиво. Целта? Да се види каква личност е кандидатот без маски и шаблони.
Џобс поставувал прашања што изгледале без врска со работата, како: „Што правевте минатото лето?“ или „Кога последен пат постигнавте нешто значајно?“ Нему не му биле важни фактите, туку начинот на кој кандидатот размислува и ја гледа реалноста.
Клучот за успех, според Џобс, бил во собирањето на т.н. „A-играчи“ – луѓе кои не само што се експерти во својата област, туку и се инспирираат едни со други. „Кога ќе соберете доволно A-играчи, тие уживаат да работат заедно – затоа што ретко им се укажала таква можност,“ велел тој.
Но, најважниот критериум со кој Џобс ја мерел интелигенцијата бил – способноста да се поврзат точки кои другите не ги гледаат. За него, паметењето било само дел од интелигенцијата. Вистинската вредност лежела во умешноста да ја согледаш големата слика, да гледаш пошироко и да забележиш врски кои за останатите се невидливи.
Овој начин на размислување го потврдил и во пракса. Калиграфијата што ја учел на факултет подоцна ја искористил за фонтовите во првите компјутери на „Епл“. Друг пример е Кевин Планк, кој своето искуство од фудбал го претворил во иновација со спортската облека „Андер Армор“.
Заклучокот на Џобс бил јасен: интелигентните луѓе не се тие што знаат најмногу, туку тие што имаат разновидни искуства и умеат да ги комбинираат на нови начини. Единствениот начин да се остане иновативен е постојано да се истражува ново, да се пробуваат различни нешта и да се предизвикува сопствениот ум.
👉 Според Џобс, токму оваа особина – да ги видите врските што другите не ги забележуваат – е вистинскиот знак на интелигенција.
