Штип повторно живее во ритамот на „Макфест“, фестивалот што цели четири децении ја испишува музичката историја на Македонија. Основан на 18 октомври 1986 година, овој настан прерасна од локална иницијатива во национален симбол на македонската поп-музика, сцена што изнедри безброј ѕвезди и песни кои не се забораваат.
Создаден по идеја на Стојан Троицки, „Макфест“ низ годините стана вистинска институција на домашното творештво, место каде што се раѓаат таленти и се слави музиката како дел од нашата културна душа.
Годинава, фестивалот го одбележува својот голем јубилеј со три гала вечери – на 23, 24 и 25 октомври. Првата вечер е посветена на младите изведувачи, втората на докажаните музички имиња, а третата ќе биде гала финале во чест на историјата на фестивалот и песните што сите ги пееме.
На сцената ќе настапат Питер Џон Босе, Силви бенд, Олгица Христовска, Коки, Владо Јаневски со легендарната „Еден бакнеж“, Ристо Самарџиев, Пајак и Лара, Јован Јованов, Мики Џафер и Сашко Гигов – Гиш.
Фестивалот ќе го водат Маријана Станојковска и Димитар Атанасовски, а МТВ ќе врши директен пренос. Според уметничкиот директор Роберт Саздов, ова издание ќе ја спои традицијата со иднината: „Макфест секогаш бил сцена на емоции. Оваа година го славиме она што сме — музика што не умира и луѓе што ја пеат со љубов.“
Во текот на 40 години, „Макфест“ изнедри безвременски хитови како: „Кога те нема“ (Хелена Благне, 1986), „Осамен“ (Трајче Манев, 1987), „Ѕвона ѕвонат“ (Љупка Димитровска, 1990), „Свирете ја Зајди, зајди“ (Олгица Христовска, 1992), „Виолина и гитара“ (Дуле и Коки, 1996), „Таму кај што си“ (Ристо Самарџиев, 1997)…
Овие песни и денес одѕвонуваат од радио, во домовите и на прославите, потсетувајќи дека вистинската музика живее вечно.
Четири децении подоцна, песната повторно одѕвонува во Штип – доказ дека „Макфест“ не е само фестивал, туку емоција што ја обединува Македонија во еден глас.
Не дознавај последен - читај ПРВ.мк
