Во времето кога светот бил во темнина, а христијаните се криеле од прогоните, од Египет се издигнал еден човек кој не се плашел ниту од цареви, ниту од смртта – Свети Артемиј, славниот војвода на царот Константин Велики.
Артемиј бил познат по својата храброст и непоколеблива вера. Кога царот Константин го видел небесниот знак – победоносниот крст на небото, Артемиј бил меѓу првите што ја прифатиле христијанската вера. Неговата верност кон Бога го следела и кога царот го испратил во Елада да ги пренесе моштите на Свети Андреј и Свети Лука во Цариград – задача што ја исполнил со голема побожност.
Но времињата се смениле. По смртта на Константин, на престолот дошол Јулијан Отстапник, цар кој го отфрлил христијанството и започнал прогон. Артемиј, тогаш висок војвода во Египет, бил повикан во Антиохија – местото каде што царот ги измачувал христијанските свештеници Евгениј и Макариј. Кога ги видел нивните маки, Артемиј храбро застанал пред царот и му рекол: „Зошто ги мачиш невините слуги Божји? Не се плаши ли срцето твое од правдата Негова?“
Со овие зборови, Артемиј не само што го разобличил Јулијан, туку и му ја прорекол сопствената погибел. Разјарен, царот го казнил безмилосно: го биеле, го распнувале на камења и на крајот му ја отсекле главата.
Но, пред смртта, Артемиј имал видение – Самиот Христос му се јавил во затворот, го исцелил и му рекол дека неговата жртва нема да биде залудна. И навистина, кратко потоа Јулијан тргнал во поход против Персијците – и таму, срамно загинал, точно како што прорекол свети Артемиј.
Од тогаш, Црквата го слави како великомаченик, заштитник на храбрите и непоколебливите во верата. Денес, неговиот спомен нѐ потсетува дека вистината и вербата се посилни од секоја власт и меч.
