Децении по воените злосторства во соседството, радикалите од Србија се свртија кон сопственото население. Како што повеќе не можат да ја „извезуваат“ војната надвор, режимот на Александар Вучиќ се обидува да го засили својот авторитарен и насилен контролен апарат на домашен терен. Масовното незадоволство на граѓаните не стивнува од ноември минатата година, а сеопштата атмосфера на протест ги покажува слабостите на режимот и опаѓањето на рејтингот на Српската напредна странка.
Вучиќ и неговите „фаланги“ користат насилство против демонстрантите, инспирирани од методите на својата политичка и криминална минатост. Маскирани, вооружени и насилни, напредњачките групи напаѓаат мирни граѓани, користејќи шок-бомби, камења, замрзнати шишиња, метални шипки и други предмети, а често и сами ја пресретнуваат полицијата. Сцените од Бачки Петровац, Бачка Паланка, Врбас, Нови Сад и Белград ја прикажуваат бруталната реалност: насилството е стратешки организирано од партиските простории, а жандармеријата и полицијата често не само што не се мешаат, туку штитат напаѓачите.
Личната паравојска на Вучиќ е составена од криминалци, насилници, поранешни воени доброволци и „лојалисти“ на режимот. Тие функционираат како полноправна улична армија, насилно ги прогонуваат и тепаат граѓаните, додека полицијата остава жртвите на милост на партиските силеџии. Во суштина, државата ја заменуваат со инструмент за заштита на владејачката клика и нивната криминална моќ.
Сеопштиот хаос што го мори Србија денес е последица на неодговорената минатост – непостапувањето против воени злосторства, недоволната лустрација, толерирањето на корупцијата и криминалот и политичките пакти со насилници. Истите оние кои некогаш извршувале злосторства во Хрватска, Босна и Косово сега насочуваат насилство против сопствениот народ.
Војната се враќа дома, крвта веќе тече по српските градови, а причината е истата – непостапување, неказнивост и дозвола на најлошите елементи да владеат и да ја контролираат државата. Насилството на улиците денес е само огледало на злоупотребата на моќта и несоочувањето со минатото.
