Руското влијание на Западен Балкан во последните години драстично се трансформира – од директни геополитички потези кон суптилна, но долгорочна хибридна стратегија, насочена кон политичка дестабилизација, економско влијание и системско нарушување на евроатлантските интеграции на државите во регионот. Северна Македонија, како најнова членка на НАТО и земја со отворени преговори со Европската Унија, се смета за една од главните мети на ваквите активности.
Според аналитичари, Москва веќе одамна ја разбира слабата точка на Балканот – комплексните етнички односи, економските предизвици, како и незадоволството од долгите евроинтеграциски процеси. Токму овие фактори ја прават почвата идеална за ширење дезинформации, политичко влијание, пропаганда и креирање внатрешни тензии.
Во Северна Македонија, руското влијание најчесто се манифестира преку медиумска пропаганда, поддршка на радикални групи, финансирање на проруски иницијативи, но и преку економски канали. Безбедносните служби веќе неколку пати предупредија дека токму дезинформациските кампањи се најсилното оружје на Кремљ – особено во периоди на избори, клучни реформи или регионални кризи.
Експертите предупредуваат дека целта на ваквите операции не е непосредна промена на политичката ориентација на државите, туку долгорочно разнишување на довербата во институциите, ЕУ, НАТО и западните партнери. Ова, според нив, го отвора просторот за раст на национализам, поларизација и зголемување на политичките конфликти.
Западните партнери веќе ја зголемија поддршката кон Северна Македонија и соседните држави, преку програми за јакнење на медиумската писменост, безбедносни партнерства и подобрување на отпорноста на институциите. Но аналитичарите сметаат дека борбата против хибридните закани ќе стане уште покомплексна, бидејќи Русија сè повеќе се потпира на нетрадиционални методи – од активни кампањи на социјалните мрежи до прикриени економски операции.
Како што додаваат, Балканот и во иднина ќе остане поле на геополитички судири, а Северна Македонија ќе мора да вложи напори за да го зачува евроатлантскиот курс, да ги заштити институциите и да ја зајакне отпорноста на општеството кон странско влијание.
