Една од најголемите трагедии што го потресе Тексас: христијанскиот летен камп „Мистик“ се претвори во сцена од хорор, откако страшни поплави ги однесоа животите на најмалку 24 лица, а 23 девојчиња се водат како исчезнати. Родителите, изгубени во паника и очај, ги објавуваат фотографиите на своите ќерки на социјалните мрежи, надевајќи се на чудо.
Поплавата, предизвикана од речиси 30 см дожд за една ноќ, го поплави регионот „Ридска земја“, познат по своите летни кампови. Камп Мистик, сместен крај реката Гвадалупе, беше директно погоден. Спасувачите известуваат дека досега се евакуирани 237 луѓе, но потрагата продолжува – 23 до 25 девојчиња сè уште се водат како исчезнати.
Заменик-гувернерот Ден Патрик јавно ги повика граѓаните на молитва: „На колена, искрено, за да ги пронајдеме овие девојки.“
Ужас низ очите на децата
Елинор Лестер (13) беше меѓу евакуираните. Таа опишува сцена како од филм: гром околу 1:30 часот ја разбудил, прозорците трепереле од силниот дожд, а девојчињата од долните кабини панично бегале на ридот наречен „Сениор Хил“. Без струја, без храна, без вода – децата се бореле за опстанок.
Кога пристигнале спасувачите, прицврстиле јаже кое девојките го држеле додека ја минувале надојдената река. „Сите што ги познавам се пронајдени, но има девојки за кои сè уште не знаеме ништо“, изјави Елинор.
Нејзината мајка, Елизабет Лестер, ја прегрнала со солзи во очите – среќна што нејзините деца се безбедни, но скршена за другите. Ќерката на нејзината пријателка, советничка во кампот, е меѓу исчезнатите.
Паника, страв и надеж
Фејсбук групите се преплавени со молби и тажни вести. Семејствата добиваат повици од властите – нивните ќерки не се меѓу спасените. Во едно основно училиште, кое служи како собиралиште, повеќе од 100 луѓе чекале во дворот, надевајќи се да ги видат своите најмили.
Во срцепарателен момент, девојче облечено во маица од „Камп Мистик“ ридаше во прегратката на мајка ѝ, додека зад нив семејства ја држеа надежта во очите.
Кампот станува симбол на трагедија
„Камп Мистик“ постои од 1926 година и се смета за место каде девојчиња стекнуваат самодоверба и независност, учат новинарство, занаетчиство, и тренираат со кану. Но сега, тој станува симбол на ужас и неизмерна тага.
Клое Крејн, поранешна советничка, сведочи: „Срцето ми се скрши. Кампот е посебен, ама колибите се буквално однесени од водата. Не можам да замислам каков страв е да си одговорна за 15 деца и да не знаеш каде се.“
Природата повторно удира
Реката Гвадалупе се искачи 8 метри за само 45 минути, потопувајќи сè пред себе. Иако метеоролозите предупредиле на 7–15 см дожд, наврнало 25 см. Подрачјето каде се наоѓа кампот е наречено „Алеја на поплавените желки“ – место каде дождот не се впива, туку тече како воден ѕвер.
Оваа трагедија потсетува на поплавата во 1987 година, кога 10 деца од друг камп се удавија откако автобусот не успеал навреме да ги евакуира.
Ова не е само природна катастрофа – ова е човечка драма која остава трајни лузни. Семејствата молат, децата плачат, а целата нација чека да се случи чудо.
