Страшната вистина зад прекарот „Насмеаниот убиец“ открива како еден наизглед обичен живот може да се претвори во низа мрачни злосторства што ја потресоа јавноста во САД, Канада и пошироко.
Во светот на вистинските криминални приказни, малку случаи предизвикале толкава вознемиреност како овој. „Насмеаниот убиец“ стана симбол на студена пресметливост и морбидна провокација, откако на местата поврзани со злосторствата и во писма до медиумите оставаше пораки со препознатлив знак – насмеано лице, кое дополнително го зголеми шокот кај јавноста.
Кој стои зад прекарот „Насмеаниот убиец“Зад овој злокобен надимак стои Кит Хантер Џесперсон, канадско-американски сериски убиец роден во 1955 година во Чиливак, Канада. Работејќи како возач на долги релации, тој во периодот од 1990 до 1995 година патувал низ различни делови на САД. Во тој период бил поврзан со најмалку осум убиства на жени – бројка што официјално е потврдена, иако самиот тврдел дека жртвите можеби биле повеќе.
Прекарот го добил токму поради начинот на кој ги „потпишувал“ своите признанија – со пораки што содржеле цртежи на насмеано лице, испраќани до медиуми и полиција или оставани на јавни места. Тоа предизвикало огромно медиумско внимание и дополнително ја засилило мистеријата и стравот околу случајот.
Мрачен пат низ АмерикаКако камионџија, Џесперсон се движел низ повеќе американски сојузни држави, меѓу кои Калифорнија, Флорида, Орегон, Вашингтон и Вајоминг. Неговите патувања биле проследени со злосторства што долго време останале неразјаснети. Писмата со „насмеаните“ симболи го држеле случајот во центарот на вниманието, а јавноста со месеци живеела во неизвесност.
Во 1995 година, по темелна истрага, Џесперсон бил уапсен и осуден на повеќе доживотни казни затвор без можност за условно ослободување. Денес, тој ја издржува казната во затвор во сојузната држава Орегон.
Трагедијата низ очите на неговата ќеркаПосебно потресен дел од оваа приказна е сведоштвото на неговата ќерка, Мелиса Мур. Таа подоцна јавно проговори за своето детство и за чувството на нелагодност што го имала покрај татко ѝ, уште пред да дознае за неговите злосторства. Според неа, постоеле моменти кога неговото однесување ѝ изгледало чудно и вознемирувачко, иако тогаш не можела да објасни зошто.
Непосредно пред апсењето, за време на еден семеен оброк, татко ѝ ѝ навестил дека „нешто не е како што изгледа“. Тоа кај неа предизвикало силна анксиозност и сомнеж. Подоцна, нејзиниот брат пронашол предмети што не припаѓале на семејството во автомобилот на нивниот татко, што дополнително го засилило чувството дека се крие сериозна тајна.
Кога вистината станала јавнаВо март 1995 година, полицијата го уапсила Џесперсон и го обвинила за серија убиства. За Мелиса, тој момент бил целосен шок. Таа подоцна раскажала дека, кога ги дознала деталите, лежела на креветот и плачела, неспособна да прифати дека човекот кого го викала „тато“ стои зад толку страшни дела.
Дури и од затвор, Џесперсон ѝ испраќал писма во кои тврдел дека сè уште ја сака, што уште повеќе ја продлабочило болката и сложениот однос меѓу татко и ќерка.
Приказна што продолжува да фасцинираСлучајот на „Насмеаниот убиец“, а особено личната драма на неговата ќерка, инспирираше и телевизиска серија на платформата Paramount+ со наслов „Happy Face“. Серијата се фокусира на животот на Мелиса и нејзината борба да се соочи со минатото и да пронајде смисла по откривањето на страшната вистина.
Оваа приказна и денес останува едно од највознемирувачките поглавја во историјата на сериските злосторства – потсетник колку мрак може да се крие зад една наизглед обична насмевка.
