Сè повеќе деца ширум светот не добиваат ниедна рутинска вакцина, покажува ново глобално истражување. До 2023 година, се проценува дека дури 15,7 милиони деца воопшто не се вакцинирани, што е алармантен пораст во споредба со претходните години.
Во последните пет децении, вакцините спасија околу 154 милиони детски животи, главно од сипаници, туберкулоза и детска парализа. Сепак, падот на довербата во здравствените институции, дезинформациите за вакцините и последиците од пандемијата со Ковид-19 доведоа до сериозен пад на покриеноста со вакцинација – и во сиромашните, но и во богатите држави.
Според анализата објавена во списанието Лансет, од 2010 до 2019 година стапката на вакцинација против морбили опаднала во дури 100 земји. Во последната година, епидемии на оваа болест во Европа и САД однесоа 17 животи и заразија илјадници. Експертите предупредуваат дека ако трендот продолжи, многу деца ќе се разболуваат, ќе останат со трајни оштетувања или ќе починат од болести кои можат целосно да се спречат.
Само во периодот од 2020 до 2023 година, милиони деца не добиле основни вакцини: 15,6 милиони останале без заштита од морбили, дифтерија, тетанус и голема кашлица, додека 9,18 милиони не ја добиле вакцината против туберкулоза. Иако Европа има повисоки стапки, дури и таму постои пад – со преку 165.000 невакцинирани деца во ЕУ и Велика Британија.
Од 2010 наваму, вакциналната покриеност опаднала во 21 европска земја, меѓу кои се Франција, Германија, Италија и Шведска. Главниот предизвик, според експертите, е повторно градење доверба во вакцините и обезбедување пристап до нив во регионите каде што покриеноста е ниска.
Истражувачите предупредуваат дека глобалните цели – како преполовување на бројот на невакцинирани деца до 2030 – веројатно нема да се исполнат, бидејќи досега само 18 земји се на добар пат. Дополнителен проблем е и намалувањето на финансиската помош од богатите држави, што сериозно го отежнува спроведувањето на вакциналните програми, особено во заедници погодени од конфликти и сиромаштија.
„Ова не е само здравствено, туку и безбедносно прашање“, вели проф. Дејвид Елиман. „Без колективна здравствена заштита, ниту едно општество не е безбедно.“
