Во стара Русија и во Руското Царство, првиот ден од седмицата бил недела, а не понеделник, поради влијанието на Библијата и православната традиција. Во Стариот завет, деновите се именувале по редоследот на создавањето на светот, а седмиот ден бил ден на одмор (Шабат), кој го затворал циклусот. Во словенските јазици, имињата на деновите ја одразуваат оваа логика – на пример, „понеделник“ буквално значи „по недела“, а „среда“ е средина на седмицата ако неделата започнува во недела.
После револуцијата во 1917 година, болшевиците го вовеле грегоријанскиот календар и почнале со експерименти како петдневна и шестдневна недела, со цел да го нарушат религиозното празнување и да го зголемат производството. Петдневната недела ја вовел Сталин во 1929 година, што значело дека групите работеле различни денови, а слободниот ден не бил ист за сите. Во 1931 година била воведена шестдневна недела, а дури во 1940 СССР се вратил на седумдневната недела, со понеделник како прв ден.
Со текот на времето, многу земји и Обединетите нации го прогласиле понеделникот за почеток на седмицата, што е официјализирано во 1988 година преку ISO 8601 стандардот.
