Животот како татко во Газа е постојан тест за храброст и љубов. Мохамед Ал-Закзук, писател и поет од Газа, раскажува како војната го преобликува татковството и создава страв што никогаш не стивнува.
Откако стана татко, стравот престана да биде само чувство – тој стана секојдневна реалност. Секој бран бомби и секој експлозив ги става децата во опасност и го тестира сопствениот капацитет да ги заштити. Ал-Закзук ги гледа своите деца како мали души опкружени со ужас, немоќни да разберат свет полн со насилство и опасности.
Војната го редефинира улогата на таткото: повеќе не е само штит и заштитник. Тој мора да се справи со немоќта, стравот и моралната дилема – дали животот во овој свет вреди за новите генерации. Со својата сопруга и трите деца, Ал-Закзук преминува низ серија раселувања, бомбардирања и страв од глад, учејќи дека љубовта и присуството стануваат единствената сигурност.
Во моменти кога храната е недостапна, брашното украдено, а книгите се користат за огрев, татковството се сведува на суштински избор: да ги нахраниш децата или да ги сочуваш спомените и образованието. Дури и кога лекот за болното дете не е сигурен, присуството и упорноста стануваат столбови на заштита.
Татковството во Газа станува егзистенцијален чин: тоа е љубов, жртва и постојано соочување со смртта, стравот и сопствената слабост. Дури и кога светот околу нив се распаѓа, Мохамед Ал-Закзук се бори да создаде светла точка за своите деца – мал простор на сигурност и надеж во пепелта на уништувањето.
Татковството, во оваа сурова реалност, веќе не е само секојдневна грижа. Тоа е постојан предизвик на животот, моралот и љубовта, каде секој избор може да биде прашање на преживување и човечност.
