Познатиот американски коментатор Такер Карлсон разговараше со мајка Агапија Стефанопулос, православна калуѓерка која живее во окупираниот град Бетанија на Западниот Брег од 1996 година. Во емисијата таа му пренесе на претежно конзервативната публика трогателен и редок увид во секојдневните проблеми на палестинските христијани под израелска окупација.
Калуѓерката детално опиша:
- Строги ограничувања на движењето, поради кои жителите не можат слободно да патуваат дури ни до верските објекти.
- Конфискација на земјиште од израелските власти и доселеници.
- Насилство врз христијанските заедници.
Како пример, таа наведе дека жителите на Бетанија немаат пристап до својот манастир во Ерусалим поради ѕидот изграден на палестинска земја. Исто така, Израел презел христијански дом за момчиња и го искористил дел од неговата површина за изградба на тој ѕид.
Во интервјуто се отвори и прашањето за христијанскиот ционизам — верување дека еврејската контрола врз Светата земја е предуслов за второто доаѓање на Христос. Мајка Стефанопулос остро го критикуваше овој став, објаснувајќи дека тој често ги игнорира реалните страдања на локалните христијански заедници.
Реакциите беа поделени — дел од гледачите го пофалија разговорот како исклучително значаен за информирање на американските христијани, додека други, меѓу кои и сенаторот од Тексас Тед Круз, го обвинија Карлсон дека ја поткопува позицијата на Израел.
Во интервјуто беше истакнато дека:
- Палестинските христијани сочинуваат околу 10% од палестинското население.
- Околу 100.000 живеат во Израел, 45.000 на Западниот Брег, а нешто над 1.000 во Газа.
- Многумина имаат ограничен пристап до светите места, а по почетокот на војната во октомври 2023 година, бројни цркви во Газа беа оштетени или уништени.
Мајката Стефанопулос тврдеше дека отпорот во Газа не е религиозно мотивиран, туку е резултат на раселување и долготрајна опсада. Таа истакна дека „Хамас се луѓе на кои им се одземени домовите и кои живеат во отворен затвор повеќе од 20 години“.
Калуѓерката, исто така, го критикуваше двојниот аршин во медиумите, споредувајќи го третманот на палестинскиот отпор со оној на украинскиот — во Украина, слични методи се слават, а во Палестина се осудуваат.
На крајот, таа повика на поголема медиумска транспарентност, прашувајќи зошто новинарите немаат пристап до Газа и што се обидува Израел да сокрие. Спомена дека големи делови од Западниот Брег се прогласени за „воени зони“, што, според неа, ја укинува вистинската слобода на печатот.
