Додека САД распоредуваат воени бродови и шест големи авиокомпании ги прекинуваат летовите кон Венецуела, улиците на Каракас живеат сосема поинаква реалност. Наместо да стравуваат од американска интервенција, граѓаните секој ден се борат со многу поприсутен непријател – глад, инфлација и страв од режимот на Мадуро.
На пазарот Квинта Креспо, локалците речиси и не ги следат предупредувањата на Вашингтон. Тие внимателно ги бројат последните боливари, гледајќи како цените растат од час во час. Како што вели продавачот Алехандро Орелано, „интервенцијата не е проблем – доларот е проблемот“. Пазарот е празен, а продавниците преполни со стока што никој не може да си ја дозволи.
Додека светот зборува за војна, Каракас во реалноста живее во економски хаос. Боливарот веќе изгуби 80% од вредноста оваа година, инфлацијата достигнува 20% месечно, а ММФ предупредува дека следната година Венецуела ќе се соочи со шокантни 629% инфлација – највисока на континентот. Килограм пилешко чини четири пати повеќе од официјалната минимална плата.
Во оваа клима на сиромаштија и страв, луѓето молчат. Откако по спорните избори во 2024 година беа уапсени повеќе од 2.000 демонстранти, речиси никој не се осмелува јавно да го критикува режимот. „Сите се плашат дека ќе ги затворат“, вели трговец од Сиудад Боливар кој инсистира да остане анонимен.
Некои Венецуелци, и покрај опасноста, тајно сметаат дека интервенцијата на САД може да доведе до пад на Мадуро. Други стравуваат дека нов конфликт само ќе донесе нови жртви. После години на криза, луѓето сè повеќе се борат да преживеат ден по ден – да најдат храна, да купат гас, да исплатат минимални сметки.
Иако се зборува за американската флота, носачот на авиони „Џералд Р. Форд“ и можни воздушни напади, повеќето граѓани велат дека вистинскиот удар е веќе тука: празни продавници, празни паричници и празни стомаци.
„Повеќе сме загрижени за храната отколку за Трамп“, вели Хавиер Харамиљо додека бара евтина стока за препродажба. „Инфлацијата нè уништува.“
Во Каракас, заканата од војна е далечна – но заканата од глад е секојдневие.
