По страдањата и распнувањето на Спасителот, Крстот станува жртвен знак на спасението и откупот на гревовите, симболизирајќи љубов, победа над злото и припадност кон христијанството. Народните верувања велат дека на Крстовден молитвите се особено силни и се остваруваат.
На овој ден верниците прават аџилак пред Светиот крст и почитуваат строг пост – не се јаде ништо црвено како пиперки, домати, ротквици или црвени јаболка. Почнува и сеидбата на зимските житни култури, а гроздоберот започнува со осветување на првото откинато грозје во црквата.
На Крстовден највозрасните жени во домот испечат специјален обреден леб со голем крст на средината, кој потоа се раздава со зборовите: „Крстец крст да боли мене, крст да не боли“, за заштита од болки во грбот. На трпезата задолжително се печена тиква и грозје.
Според народните верувања, токму во ноќта спроти Крстовден, Господ слегува на земјата и ја исполнува секоја посакана желба. Најголема сила ова верување има во месноста Крстови Гора, каде легендите раскажуваат дека е закопан Христовиот крст.
