Најновите податоци ја разоткриваат една од најдлабоките демографски кризи во Европа – бројот на новороденчиња во Италија паѓа на историски најниски нивоа, додека бројот на домашни миленици расте со невидено темпо.
За прв пат досега, земјата брои повеќе миленици отколку бебиња, што јасно ја прикажува трансформацијата на општествените навики и приоритети кај младите генерации.
Пад на наталитетот и раст на бројот на милениците
Во Италија моментално има околу 62 милиони домашни миленици, додека годишниот број на родени деца е само 393.000. Земјата има околу 60 милиони жители, што значи дека бројот на миленици е дури и поголем од бројот на луѓе.
Само кучињата броејќи над осум милиони, а мачките околу 7,9 милиони, покажуваат колку италијанските домаќинства ја менуваат својата структура. Останатите миленици се птици, риби, мали цицачи и влекачи.
Сè поголем број Италијанци ги сметаат животните за вистински членови на семејството, често заземајќи го местото што некогаш му припаѓаше на детето.
Зошто младите се откажуваат од родителството
Растечките цени, скапото домување и несигурните работни позиции се најголемите причини поради кои младите Италијанци го одложуваат или целосно се откажуваат од идејата за деца. Многумина велат дека едноставно не можат да си дозволат родителство, па наместо тоа наоѓаат сигурност и придружба во кучиња, мачки или други миленици.
„Економијата на домашни миленици“ цвета
Овој драматичен социјален пресврт создаде огромен простор за развој на индустријата посветена на милениците. Во италијанските градови сè почести се:
- ресторани што примаат кучиња,
- хотели и патувања специјализирани за миленици,
- луксузни салони за нега,
- пекари што прават исклучиво колачи за кучиња.
Индустријата за миленици е во процут, а Италијанците трошат милијарди годишно за храна, опрема, играчки и услуги за своите животни.
Милениците – замена за семејство
За многу млади, милениците стануваат симбол на стабилност, љубов и придружба без големите финансиски и животни обврски што ги носи родителството. Тоа создава нов стил на живеење, во кој животните играат улога што пред само неколку децении беше незамислива.
Италија сега се соочува со прашање што ќе ја обликува нејзината иднина – како да се врати интересот за родителството во време кога цела една генерација избира животни наместо деца.
