Прекинот на контактот меѓу возрасните деца и нивните родители е сложена и чувствителна тема која често предизвикува многу прашања. Експертите објаснуваат дека главните причини за ваквите одлуки се поврзани со емоционалните потреби, градењето на идентитетот и заштитата на менталното здравје.
Психологот Џефри Бернштајн ги издвојува трите најчести причини поради кои возрасните деца одлучуваат да ја ограничат или прекинат комуникацијата со своите родители:
- Долготрајна емоционална болка и исцрпеност Повторувачките ситуации во кои се чувствувале игнорирани, омаловажени или погрешно разбрани водат до длабока емоционална исцрпеност. Прекинот не е израз на лутина, туку начин да се одржи психолошка рамнотежа и да се избегне понатамошна болка.
- Потреба за автономија и градење на личен идентитет Во возрасната доба, децата бараат простор да донесуваат свои одлуки и да создадат свој пат. Добронамерните совети од родителите понекогаш се доживуваат како контрола, што предизвикува потреба од дистанца.
- Неисполнети емоционални потреби во детството Дури и ако биле сакани, не сите деца се чувствувале навистина видени или разбрани. Одржувањето емоционална дистанца е начин на самозаштита од повторно разочарување и запоставеност.
Разбирањето на овие причини е првиот чекор кон подобра комуникација и евентуално повторно воспоставување на здрави врски во семејството.
