Давањето бакшиш е тема што предизвикува различни реакции низ светот, а во одредени земји може да се доживее и како навреда. Така, на пример, во Јапонија бакшишот не само што не е вообичаен, туку и се смета за непријатен чин, бидејќи квалитетната услуга е основен дел од работата и не се очекува дополнително наградување. За разлика од тоа, во САД оставањето бакшиш од 18-20 проценти од сметката е речиси задолжително и дел од културата.
Во Северна Африка, на Блискиот Исток и во Јужна Азија, бакшишот има длабоки корени како израз на благодарност, но и како социјален обичај, каде што понекогаш директно се бара како подарок или милостина. Во овие региони бакшишот е вградена социјална норма и важен дел од економската интеракција.
Самата реч бакшиш потекнува од отоманскиот турски јазик, од зборот bahşiş, кој, пак, е изведен од персискиот збор bakhshesh, што значи „да се даде“ или „да се прости“. Историски, бакшишот бил награда што султаните ја делеле на војската и државните службеници, а преку вековите прераснал во општествен обичај на давање мала награда за добрите услуги.
Оваа разлика во културите го прави бакшишот тема која бара разбирање и прилагодување при патувања и меѓународни контакти, бидејќи едно дело што е знак на благодарност во една земја, во друга може да предизвика непријатност или дури навреда.
