Како што децата растат, им е потребно внимание, сигурност и чувство на припадност кон своите родители и околината. Меѓутоа, кога тоа не е присутно, се појавуваат одредени модели на однесување кои сигнализираат дека детето се чувствува запоставено.
Психолозите и терапевтите нагласуваат дека препознавањето на овие знаци е клучно за соодветен одговор, кој може да му помогне на детето да го врати чувството на поврзаност и поддршка.
Еден од најчестите знаци е кога детето се повлекува во себе, избегнува разговори или се дистанцира од семејните активности. Ова однесување често укажува на тоа дека детето се чувствува игнорирано. Експертите објаснуваат дека децата понекогаш избираат тишина затоа што чувствуваат дека никој не ги слуша, а таквото однесување може да доведе до осаменост на долг рок.
Друг знак на чувство на занемарување е постојаната потреба за внимание, дури и преку несоодветно однесување. Децата понекогаш се однесуваат лошо или гласно затоа што тоа е единствениот начин да го привлечат вниманието на своите родители. Иако може да изгледа како детска непослушност, тоа често крие подлабока потреба за љубов и прифаќање.
Ненадејните промени во расположението, од лутина до тага без очигледна причина, исто така може да укажуваат дека детето доживува внатрешна несигурност и се чувствува невидливо. Ова е повик до родителите да обрнат поголемо внимание и да понудат поддршка.
Тешкотиите во концентрирањето или падот на академските перформанси се уште еден показател дека детето се чувствува игнорирано. Недостатокот на емоционална поддршка може да влијае на мотивацијата и способноста на детето да се фокусира на задачите, што често е несвесен начин на изразување на незадоволство и потреба за внимание.
Некои деца кои се чувствуваат запоставени почнуваат претерано да им угодуваат на другите и да се обидуваат да бидат „совршени“. Ова е обид да се привлече внимание преку пофалби, но на долг рок може да создаде притисок и стрес.
Раното препознавање на овие знаци им овозможува на родителите да им посветат на своите деца вниманието што им е потребно, да ја зајакнат нивната емоционална сигурност и да изградат здрави врски и чувство на припадност.
