Десетгодишниот В.С., ученик во четврто одделение од Лесковац, повторно се најде во центарот на трагичен случај на врсничко насилство. Неговата мајка, М.И., го опишува најновиот инцидент: „Три момчиња му го зедоа моливот, му го фрлија зад грб. Кога го побара, почна да плаче, а кога го зеде моливот, едно од момчињата го удри неколку пати по тилот. Се пожали на наставничката, а таа само ги предупреди со зборовите ‘не го допирајте’. Кога излезе надвор, се чувствуваше лошо, поврати еднаш, а потоа почна да му тече крв од носот.“
М.И. истакнува дека нејзиниот син е одличен ученик, љубител на хемија и физика, мирен и повлечен, но дека долго време е изложен на насилство од врсници. Таа посочува дека проблемот започнал уште во второ одделение, кога В.С. бил прободен со остар предмет. Поради тоа, семејството го сменило класот, но насилството не запрело.
Во новиот одделение, трите момчиња продолжиле со омаловажување и физички напади. Мајката раскажува: „Пред летниот распуст го удрија по носот со стол. Наставникот ги казни со забрана за носење телефони, но тоа не помогна. Секој ден го задеваат и омаловажуваат, му велат дека е мрзлив затоа што носи очила. Некое време дури избегнуваше да носи очила. Не го пуштаат во тоалет, ја затвораат вратата.“
М.И. се жали дека училиштето не презема доволно мерки: „Трпеше врсничко насилство на секој можен начин. Доаѓав на училиште една недела, но сè се крие под тепих. Единствената мерка беше забрана за носење телефони. Ветија дека педагогот ќе биде на час и дека ќе се одржуваат работилници, но ништо од тоа не се случи.“
Случајот на В.С. е аларм за сите: долгогодишното врсничко насилство остава длабоки траги кај децата, а недостатокот на ефикасна реакција од училиштата само ги охрабрува насилниците. Мајката заклучува: „Требаше да го заштитат, бидејќи не можам да седам со него во училиште.“
Овој инцидент повторно ја отвора потребата од конкретни мерки против врсничкото насилство и заштита на децата во училиштата, како физички, така и психички.
