Македонската јавност остана потресена кога беше откриен првиот сериски убиец во државата – Лазе Радески од Охрид. Неговата крвава серија започнала во мај 2006 година и траела сè до април 2008 година, а целата дејност ја извршувал на подмолен и свиреп начин.
Радески ги убивал своите жртви – улични дилери на девизи – со удари од чекан во главата и со нож. Безживотните тела ги товарел во автомобил и ги пренесувал на различни локации околу Охрид и Струга, каде што внимателно ги сокривал. Мотивот бил исклучиво користољубие и пари.
Трите жртви на Радески – Ракип Раим, Спиро Ставрески и Трајче Цоцески – не биле непознати меѓусебе. Сите работеле заедно во охридската фабрика „Застава“, а подоцна се занимавале со размена на девизи. Начинот на кој биле убиени е речиси идентичен: удари од задниот дел на главата, бодење и свирепо осакатување, без можност да го погледнат својот убиец во лице.
Првата жртва, Ракип Раим, беше ликвидирана на 28 мај 2006 година во продавницата „Грими“ на Туристичкиот булевар во Охрид. По нанесените смртоносни повреди со чекан, Радески го однел телото и го закопал во близина на селото Оровник.
На 8 февруари 2007 година, на истата локација, беше убиен Спиро Ставрески. Неговото тело, по бруталното убиство, било скриено кај селото Лактиње, каде подоцна беше пронајдено.
Последното убиство се случи на 12 април 2008 година, кога жртва беше Трајче Цоцески. Покрај ударите со чекан, Радески го искасапил телото и го фрлил во близина на реката Сатеска, на патот кон Струга, каде што случаен минувач го открил.
Судиите оценија дека сите убиства биле извршени на свиреп и подмолен начин, со ладнокрвна пресметка и без трошка сожалување. За овие злосторства, Лазе Радески беше осуден на доживотен затвор согласно член 123, став 3 од Кривичниот законик.
Овој случај засекогаш остана запаметен како првото откриено сериско убиство во Македонија, кое ја потресе целата држава и покажа колку мрачни можат да бидат мотивите кога алчноста и бездушноста ќе го победат човечкото.
