Со спектакуларни слики од воената парада, Кина се претставува како растечка суперсила на Истокот. Дванаесет илјади војници во синхрони маршови, најсовремени системи на оружје и Си Џинпинг како доминантна фигура на балконот од Тјенанмен испраќаат порака до светот: Кина сака да ги одреди правилата во идниот глобален поредок.
Паралелно со демонстрацијата на воена сила, Кина ја проширува својата економска и политичка моќ. Преку глобалниот инфраструктурен проект „Новиот пат на свилата“ и азиската банка за инфраструктурни инвестиции, Пекинг создава паралелен светски поредок, обезбедувајќи кредити и проекти во 153 држави. Притоа, земјите-партнери добиваат финансиска поддршка, но и задолженост што ги прави послушни на Кина.
Целта на Си Џинпинг е јасна – до 2049 година, на 100-годишнината од основањето на Народна Република Кина, земјата треба да ја заврши модернизацијата и да достигне БДП по глава на жител како средно развиена нација, со потенцијал да ја замени САД како најголема економија во светот во следните 5 до 15 години.
Кина ги комбинира бизнисот и политиката за да го зацврсти влијанието на глобалниот Југ, преку меѓународни организации како БРИКС и Шангајската организација за соработка (ШОС). „Кинескиот модел“ е предмет на критика на Западот, но добива сè поголема поддршка во Африка, Латинска Америка и Азија, каде што лидерите го гледаат како пример за економски напредок и политичка стабилност.
Експертите истакнуваат дека Кина не се обидува да извезува демократија, туку ја следи сопствената стратегија за обезбедување ресурси и пристап до пазари. Истовремено, растечката моќ на Кина претставува предизвик за демократијата, особено во Европа, која е фокусирана на внатрешни проблеми, додека Истокот динамично се подготвува за светска лидерска улога.
Овој процес ја потенцира амбицијата на Кина да стане централна сила во глобалниот поредок и да го дефинира следното столетие на меѓународната политика и економија.
