„На човекот му се потребни четири прегратки дневно за да преживее. Осум прегратки дневно ни се потребни за да се одржуваме, а дванаесет на ден за да напредуваме“ – Вирџинија Сатир
Овие зборови можат да звучат како преувеличување, но ако се потсетиме дека кожата е нашиот најголем орган и дека нежниот допир е еден од првите и најсилни впечатоци по раѓањето, станува јасно зошто прегратките се толку важни. Кога бебето плаче, мајката го зема во прегратка и го ниша нежно – често само допирот е доволен за да се смири.
Најсилните емоции не можат секогаш да се изразат со зборови – тие се доживуваат преку телото.
Уште во средината на минатиот век, психоаналитичарот Рене Шпиц забележал дека децата во сиропиталишта и болници побавно напредуваат и почесто се разболуваат. Причината? Недостигот на внимание и топол допир. Неговите експерименти покажале дека кога медицинските сестри имале задача да ги држат децата во прегратка и да поминуваат повеќе време со нив, овие деца побрзо растеле и побрзо оздравувале.
Истражувањата денес го потврдуваат тоа и дополнително ја истакнуваат моќта на прегратката:
- Прегратката го намалува крвниот притисок;
- За време на прегратката се лачи окситоцин, хормонот на емпатијата и поврзувањето;
- Го подобрува расположението и го смирува умот;
- Топлината на телото создава чувство на сигурност и поврзаност.
Следниот пат кога ќе видите блиска личност тажна или вознемирена, понудете ѝ прегратка. И не заборавајте, слободно побарајте прегратка кога ќе ви треба вам. Во свет каде зборовите понекогаш не се доволни, телото зборува – и прегратката е неговиот најмоќен јазик.
