Денеска Нови Сад е центар на достоинство, болка и единство. Илјадници студенти и граѓани се собраа пред железничката станица, каде што точно пред една година, на 1 ноември 2024, се урна бетонската надстрешница и животите ги загубија 16 лица. Комеморативниот собир, кој многумина веќе го нарекоа „ден кога студентите ја пишуваат историјата“, има за цел да потсети на човечката трагедија, но и на неказнетоста и институционалниот молк што ја следеа.
Од вчера, во градот пристигнуваат илјадници луѓе од цела Србија. Од Белград до Нови Сад, околу 4.000 студенти пешачеа два дена, додека студентите од Нови Пазар поминаа 400 километри, патувајќи од 16 октомври во рамките на акцијата „16 дена за 16 жртви“. Најпосле им се придружија и веселите нишки велосипедисти, кои пристигнаа во градот под бурни аплаузи.
Граѓаните ги пречекаа со факели, огномет и громогласни скандирања „Пумпај!“, додека низ улиците се чувствуваше моќна енергија на единство и отпор. Точно на полноќ, 16 студенти положија 16 букети во тишина, во чест на загинатите.
Комеморативниот собир, кој започнува точно во 11:52 часот, ќе биде одбележан со 16-минутна тишина, по што ќе следат кратки говори на студентски и граѓански организации. Организаторите апелираат дека собирот ќе биде мирен, достоинствен и без бучава, со пораката: „Не заборавај, не простувај, но остани човек.“
Во меѓувреме, ситуацијата во земјата е напната. Сите возови во Србија се суспендирани поради наводни закани со бомби, а во Нови Сад специјалните сили го уапсија опозицискиот политичар Миша Бачулов.
Претседателот Александар Вучиќ, кој вчера упати јавно извинување до студентите и народот, изјави дека 1 ноември треба да биде ден на обединување, а не на поделби. Сепак, граѓаните и студентите не му веруваат — тие бараат оставки и предвремени избори, обвинувајќи ја власта за неспроведување на правдата и одолговлекување на одговорноста.
Иако по трагедијата беа уапсени неколку службеници и изведувачи поврзани со реконструкцијата на станицата, судскиот процес сè уште не е завршен. За многумина, тоа е доказ дека државата не сака да се соочи со сопствените грешки.
Денес, Нови Сад не е само место на сеќавање — тој е симбол на отпор, солидарност и барање за правда. Пораката што ја испраќаат студентите е јасна: „Ниту едно име да не се заборави, ниту една неправда да не остане казнета.“
